Sabbatviering omtrent Licht in de duisternis

Vanavond kunnen wij samen komen om toch na de Chanoeka op de Tekufat Tevet (winterzonnewende) nogmaals de chanoekia aan te steken en tijd te nemen om over donkere tijden en komend licht na te denken.

Deze sabbat brengt ons namelijk tot de kortste dag van het jaar. Alsook zal er op 22 december een “Koude Maan” zijn – in feite een geen slechte naam voor een volle maan die in december plaatsvindt. Eveneens zal er er op de 22ste ook een meteorenregen plaats grijpen. Dat alles brengt ons in 2018 een speciaal fenomeen dat maar weinig voor valt. Voor een volgende keer zal het namelijk wachten zijn tot 2029.

Vanavond begint in dit Westelijk halfrond voor velen ook de Wintervakantie. Velen zullen dezer dagen lekker gezellig in een verwarmd huis tezamen tijd kunnen door brengen. Bij vele families wordt het ook een tijd om andere familieleden te gaan bezoeken en pakjes uit te delen.

Vandaag Tevet 14, 5779 nemen wij in herinnering dat Abraham, Isaac en Jacob de Joodse gemeenschap van Hebron te hulp kwamen, nadat een slechte Pasha zijn leiders gevangen had gezet en dreigde de hele Joodse bevolking in slavernij te verkopen.
De Sefardische gemeenschap van Hebron zou deze dag vieren om het grote wonder dat plaatsvond te vieren.

Voor ons is het een goddelijk geschenk. Regelmatig in de geschiedenis worden wij er opmerkzaam gemaakt hoe de Bore klaar staat voor Zijn volk. Meerdere keren in de geschiedenis van de mensheid heeft Hij hen van “gaven” voorzien. In deze dagen van donkerte en samen zijn kunnen wij denken aan die dagen dat God Zijn volk leidde en hoe Hij steeds bereid is om ons te helpen. In deze donkere dagen kunnen wij ook herinneren hoe Hij licht in de duisternis voorzag.

Voor diegenen die in Egypte in slavernij waren waren het dikwijls donkere dagen. sommigen zagen ook geen uitweg meer. Zelfs als zij door de woestijn trokken hadden sommigen het zwaar en zagen niet echt het licht van de Allerhoogste. En toch gaf Hij hen manna. Ook vandaag zien wij dat er vele mensen donkerte in hun ziel hebben en geen vertrouwen hebben in de verwezenlijkingen van God. Zij zien het licht niet in hun duister hart. Meerderen geraken hierdoor in deze donkere dagen zelfs depressief.

Nochtans moeten zij beseffen dat ook al mogen er zelfs nog meer duistere momenten aankomen, met zelfs een zeer hevige strijd, dat daar door de Allerhoogste ook lichtpunten in zijn voorzien. Maar het is aan de mens gelegen om deze lichtpunten te zien.

Sommige christenen nemen deze dagen op als herinneringsdagen aan het licht dat de Elohim aan de wereld schonk, dat ons allen uit de duisternis moet brengen. Ook al is het een zeer gecommercialiseerd gebeuren en hebben Kerstmannen, elfen en trollen niets met Jezus geboorte te zien, aanschouwen zij het voor hun toch het hoogtepunt van het jaar.

Ware God liefhebbenden moeten dezer dagen opletten dat zij niet mee getrokken worden in het avontuur van de vele heidense gebruiken die rond deze duistere periode worden voorgeschoteld. Dat kerstgebeuren is namelijk opgetrokken rond het feest van de godin van het licht. Waarom die christenen Jezus zijn geboorte niet vieren rond zijn ware geboortedag heeft alles te maken met politiek en de overgave van de Katholieke Kerk aan de heidense leer.

Paus Julius wenste volstrekt dat men 25 december zou gaan vieren, maar het duurde tot de zesde eeuw voor het heidens feest der Kelten in Engeland bij de christenen aldaar intrek vond. In de achtste eeuw verkozen de Scandinaviërs in plaats van de winterzonnewende 25 december als feestdag te nemen. In 1870 volgde de Verenigde Staten van Amerika. tot dan hadden de Puriteinen dit kunnen verhinderen doordat zij het als een dwaling van de Rooms Katholieken zagen. Ook al had de Rooms Katholieke Kerk zich jaren lang verzet tegen het heidense symbool van lichtgevende bomen, brachten protestanten die dan wel in huis, ook al had die kerstboom niets te maken met de geboorte van de Heiland noch met de streek waar hij geboren is. Alsook is het versieren van bomen ter ereteken een afgrijzen voor de Elohim.

Johannes Calvijn was zeer bos op 25 december 1550 toen hij een veel grotere menigte in zijn kerk zag dan gewoonlijk. Hij maakte de aanwezigen zelfs uit van arme beesten te zijn die Noel kwamen eren.
Ook Farel, Viret en Zwingli verzetten zich sterk tegen het hoog achten van 25 december en om het een “heilige dag” te noemen. Maarten Luther, die in 1517 zijn 95 stellingen had geponeerd, zag in de viering van 25 december een tegenpool voor Sint Niklaas, waarbij het nu dan om het “Kerstkindeke” zou gaan, als een speciaal geschenk voor de mensheid.

Toch vallen de meeste christenen voor die heidense symbolen en gebruiken. Zij die God lief hebben moeten zich daar echter van onthouden en moeten ook opletten hoe zij deze dagen van veel eten en drinken door komen. Het samen komen met familie is natuurlijk iets heel fijn en lovenswaardig. Maar het mag niet uit de hand lopen.

Het geschenkjes voorzien voor elkaar is ook een fijne traditie waar men niets kan tegen hebben, zo lang als de hebzucht niet de overhand neemt. Voor jong en oud kan het naast het fijne van krijgen ook goed zijn om iets aan anderen te geven en zo een dubbele vreugde te krijgen in deze donkere dagen.

Laten wij deze avond bij de Sabbatviering en de komende dagen van rust, stil staan hoe God voor ons het mooiste geschenk heeft gegeven dat de mensheid kan hebben en zeker zou mogen verdienen.

Laat deze komende vakantieweek een tijd van introspectie zijn.

Alhoewel de dagen kort zijn met onrechtstreeks zonlicht en koude lucht, mogen wij minder doen, meer rusten en mogen wij lekker gezellig samen zijn.

Een fijn einde jaar toegewenst en goede vooruitzichten voor een nieuw jaar dat zich spoedig zal aanbieden.

+++