Voor velen is het ongeloofwaardig dat diegenen die de afgelopen dagen in zovele steden amok maakten “brave huisvaders” zouden zijn. De arrestaties geven trouwens ook een heel ander beeld, van jongeren die er bewust op uit waren ‘boel’ te maken en als het zelfs kon mensen te bedreigen, waarvoor zij messen, boksbeugels en andere wapens bij zich hadden.
De Haarlemse Kim Bergshoeff, auteur van de boeken ‘Onbeperkt Mindful’, ‘de canon van Haarlem’, ‘Nederlandse literatuur voor in bed, op het toilet of in bad’ en ‘De KUNSTcanon van Haarlem’, heeft dan ook zoals velen van ons een normale kijk op huisvaders die helemaal niet strookt met het tuig dat wij op vele plaatsen vernieling zagen zaaien.
De pandemie heeft voorzeker het klassenkarakter van de kapitalistische samenleving in de schijnwerpers gezet en gemaakt dat de kloof tussen arm en rijk groter geworden is. Vele mensen waren noodgedwongen opgesloten te zitten in hun veel te kleine appartementjes met vele huisgenoten, welk de sociale druk verhoogde, alsook maakte het er niet makkelijk op om de rust te bewaren in de vele appartementen blokken waar de mensen niet veel bewegingsruimte hadden en nog hebben.
Als wij nu naar de recente ontaarding zien, kunnen wij er ons niet van onthouden een hele boel verwende jongeren zien die zich uit verveling willen kenbaar maken en ‘groot voelen’, door amok te maken en zo in de kijker te komen. Velen stoorden zich zelfs niet om hun wandaden te filmen en op de sociale media te plaatsen.
Men kan wel stellen, zoals filosoof en musicus Ruud Meij aan geeft dat deze pandemie de gronden weg slaat onder het sociaal contract van burgers en burgers onderling en hun overheid. Jongeren en ouderen kijken al meer dan een jaar uit naar een degelijke oplossing tegen dat Coronavirus, waar precies geen einde aan lijkt te komen. Er mogen wel heel wat hygiënemaatregelen opgesteld zijn, maar klaarblijkelijk is de geestelijke gezondheid daarbij een beetje uit het oog verloren. Er is namelijk een enorme toename van mensen met psychische problemen, zoals o.a. eetstoornissen, depressie, uitzichtloosheid enz.. Hiervoor lijkt er helemaal geen sociaal contract te bestaan wat het ook voor zeer velen zo moeilijk maakt om zich in het geheel te plaatsen en een uitweg te zien voor wat hen zo verveelt of ergert. De burger kan zich druk maken over wat er van elkaar mag verwacht worden. Hierbij ontstaat dan nog eens extra wrevel door dat er eigenzinnig mensen zich helemaal niet lijken te storen aan de coronamaatregelen en zich ook helemaal niet storen om op reis te gaan om elders dicht bij elkaar aan een zwembad te zitten of in een skioord lol te tappen aan de bar.
Het is te begrijpen dat iedereen wel wil streven naar vrijheid, rijkdom en geluk. Maar velen verwachten ook dat de instituties daar vorm aan zouden geven en haar burgers in bescherming zou nemen als er anderen zijn die geen rekenschap willen geven aan hun medeburgers.
Ruud Meij schrijft:
Lockdown herinnert ons er aan dat het gelijke recht op leven van iedere burger het verzwegen fundament is onder de overeenkomst die burgers – denkbeeldig – met elkaar hebben afgesloten, en waartoe zij hun overheid – al weer denkbeeldig – in het leven hebben geroepen en gemachtigd. Overigens lezen we dit ook in onze grondwet die steunt op de gelijkheid van alle Nederlandse ingezetenen, de bescherming van politieke vrijheden en de plicht tot bevordering van welzijn, in de eerste plaats de gezondheid. De pandemie herinnert ons aan de disclaimer: alle grondrechten, alle rechten op vrijheid, rijkdom en geluk zijn slechts dan verzekerd, als het gelijke recht op leven van iedereen wordt gewaarborgd. Als dit recht op leven op het spel staat, dan moeten de andere rechten inleveren. Dat is een zaak van gerechtigheid. {Het sociaal contract}
Hier knelt het schoentje. Meerdere mensen zien de noodzaak niet in om de andere te beschermen. Wij zijn in zulk een egoïstische maatschappij belandt dat er weinigen geneigd zijn hun vrijheden even opzij te zetten om anderen te beschermen. Er is tegenwoordig ook weing Kavod ha’adam (of respect voor elkaar).
Hoeveel, en in welke mate: dat is de vraag. Net zoals de hedonistische revolte van alle pandemische tijden is. {Het sociaal contract}
Van huisvaders zou men kunnen verwachten dat zij al een zekere wijsheid zouden hebben verworven die hen de mogelijkheid geeft om allen te wikken en te wegen en een gebalanceerd besluit te nemen.
Maarten Pietersma die vrijheid van meningsuiting ook een zeer kostbaar goed vindt, schrijft:
Door de campagneslogan “alleen samen krijgen we corona onder controle” zijn heel veel mensen naar mijn indruk onterecht gaan denken dat je enkel met maatregelen nemen het virus ‘eronder’ kan krijgen. Op Twitter wordt bijvoorbeeld heel vaak door mensen gezegd: “als iedereen zich maar aan de maatregelen houdt dan zijn we zo van het virus af” of “als iedereen zich maar aan de maatregelen had gehouden dan waren we allang van dit virus af geweest”.{Coronadagboek: de ellende is nu compleet}
Volgens hem klop dat niet zoals het eveneens niet op gaat om slogans als
“het virus verspreidt zich niet, dat doe jij”.
te gaan verspreiden. Terecht zal een virus zelf zijn weg banen door de lucht, maar men mag niet vergeten dat bepaalde voorzorgsmaatregelen wel degelijk er kunnen toe bijdragen dat het zich niet makkelijk zal kunnen vastklampen aan burgers rondom ons.
Dat een avondklok “uiteraard niet” zou “helpen tegen het virus” is het niet willen inzien dat dit wel meerdere contacten tijdens vrije momenten van velen zal kunnen vermijden, waardoor verdere besmetting weldegelijk zal kunnen ingedijkt worden. Daar zijn het huisvaders die moeten denken aan de bescherming van hun eigen kroost, maar ook aan de bescherming van anderen in de gemeenschap.
Dat dit allemaal voor heel veel psychische en ook fysieke schade zal zorgen is eerder een teken en gevolg van onze verwende maatschappij waarbij de mensen zich niet meer met eenvoudige dingen kunnen bezig houden in hun eigen kleine omgeving.
Wat er bij vele protesten in Nederland en België op viel is dat die betogers zogezegd protesteren tegen hun inperking van vrijheid en tegen de sluiting van winkels en beperking van hen zaken open te houden en geld te verdienen, maar daar blijkt dat zij het anderen niet gunnen een zaak te hebben en liefst hen nog meer in de schulden helpen door hun zaak te vernietigen. Ook de hulpverleners, verzorgers die al maanden zich uit hun vel werken, werden her en der belaagd. Op verscheidene plaatsen zag men zelfs dat mensen die een test wilden laten afnemen geïntimeerd en uitgescholden werden. Ook werden zelfs testcentra in brand gestoken en ziekenhuisvensters kapot gegooid. Dat kan men niet bepaald respect voor de gezondheidswerkers noemen.
Indien het gros van die betogers huisvaders zouden zijn kon men zich afvragen waar zij hun verstand hadden gelaten. Maar uit de cijfers van de opgepakten lijkt het eerder om jongeren te gaan, waarbij er zelfs 14-jarigen opgepakt werden. Zelfs een Belgische 14-jarige schavuit werd in Nederland tijdens de avondklok uren opgepakt. Onbegrijpelijk dat zijn Belgische ouders zich niet hadden afgevraagd waar hun jongen op het late uur nog zat, terwijl men iedereen to heeft opgeroepen om zoveel mogelijk thuis te blijven.
Ook voor de Nederlandse ouders kan men de vraag stellen hoe het komt dat zij niet merkten dat hun kinderen niet in huis waren terwijl iedereen wegens de avondklok binnen moest zijn.Opvallend bij die jongeren is dat zij ook roepen en schreeuwen dat de politie geweld tegen hen gebruikt, terwijl zij met veel meer geweld tegen de politie tekeer gaan. Sommigen gooien zelfs met zulk een gevaarlijke projectielen naar de politie, dat het verwonderlijk mag zijn dat er bij hen niet meer ernstig gewonden zijn. Ook al zijn er meerderen voor minstens twee weken werk onbekwaam wegens de ernstige letsels. Die huisvaders en huismoeders die hun beschermingstaak vervulden is nu ook het recht ontnomen om thuis te zijn met hun kroost.
Waldemar Nonsatis die schrijft om de constante stroom van herinneringen en vooruitzichten te kunnen observeren, analyseren en begrijpen, zodat normale interacties met de wereld niet langer worden gehinderd door de chaos in zijn hoofd, waarschuwt hoe er beter eens verder zou moeten nagedacht worden over die dingen die ons werkelijk van onze vrijheid zouden kunnen beroven, als kankers en andere levensbeperkende ziekten.
Wil je weten hoe het is om niet vrij te zijn? Wil je weten hoe een beperking van je rechten voelt? Wil je zien hoe het is als je hele leven voor je ogen verandert in iets wat je niet herkent? Laat mij een tipje van de sluier oplichten en wacht rustig af.
Wacht af tot een dokter je vertelt dat je voor altijd ziek zult zijn. Wacht af tot een specialist je zegt dat de gedachten die je hoofd doen trillen nooit meer weg gaan, nooit. Wacht maar af tot een casemanager je vertelt dat je maar drie dagen mag werken. Wacht maar af tot je naast je zoon of dochter staat, die niks anders wil dan jouw liefde voelen, maar jij dit niet kunt bieden omdat je lichamelijk niet in staat bent hem of haar op te pakken. Wacht maar af tot je afhankelijk bent van anderen om te vertellen dat het goed komt, dat de zon weer gaat schijnen, als je zelf niets dan wolken ziet. Wacht maar af tot je met bloed, zweet en tranen een zaak hebt opgebouwd die vervolgens wordt leeg geroofd door iets wat op de schaal van Darwin drie stappen achter loopt. Wacht maar af tot je afscheid moet nemen van je dromen, omdat je realiteit het najagen ervan niet toestaat. Wacht maar af tot je ziet, voelt, proeft en hoort hoe een echte beperking van je ‘rechten’ in zijn werk gaat.
En als je dan lang genoeg hebt gewacht, als je voor je gevoel huid en haar hebt opgegeven aan iets waar je niet voor hebt gekozen, dan zul ook jij het licht zien. Het licht dat je doet inzien dat je nooit echte verantwoordelijkheid hebt genomen voor je eigen leven, doet inzien dat je meer rechten hebt dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Ook jij zal het licht zien dat je alleen kunt herkennen, als je in het donker hebt geleefd.
Als je op dat punt komt, en dit zeg ik je eerlijk man, dan zal het volk luisteren en je het begrip geven waar je zo naar smacht. {‘Ik zeg het je eerlijk, man’}
+
Voorgaande
Verder doorzetten in tijden van afzondering
Nieuwe virus mutanten, nieuwe vaccins
++
Aanvullende lectuur
- Levenswijze en zingeving uit balans?
- De domper op velen hun succespad
- Kort overzicht Corona gebeuren in België (januari – begin juni 2020)
- Constant schuldig verzuim in 2020 als het om ongelijkheid draait
- 2020 Het Jaar van de leugen
- Naar het einde van 2020
- De ellendigste tendens van 2020
- Het themanummer van ‘Met Open Bijbel’ voor 2020 #1 Dodelijkheid & Duidelijkheid
- 2020 en het onfatsoen van het grote geld
- Grenzeloze Hopeloosheid
- Lichtpuntjes mogelijk in de Coronaduisternis
- Welzijn in tijden van Corona #1 Voorzorgsmaatregelen
- Welzijn in tijden van Corona #2 Moed houden
- Avondklok en restrictie moeilijkheden
- Oplossingen gezocht voor Joodse dienstvoorziening
- Crimineel ontoelaatbaar geweld door Nederlandse jongeren
- De mensen achter de coronaprotesten
- Kan er niet wat extra geld gedrukt worden
- Nieuwe sociale etiquette
- Discipelschap belangrijk element bij focussen
- 2021 openen in onze bubble
- Gedachte voor vandaag: Tijd voor God kunnen plaatsen
+++
Gerelateerd
- Pandemie
- Pandemiepolarisering
- Het virus en de geldboom (1)
- Het sociaal contract
- Snappen of schrappen
- Coronadagboek: de ellende is nu compleet
- De Lockdown…
- Aflevering 1 van ‘Beste Mensen de podcast’: dingen die nog wél mogen tijdens de lockdown
- Balans
- Van half naar heel
- Onzinnig ernstig en bizar
- Tieners aangehouden voor openlijke geweldpleging
- Man vernielt terras van Paddy’s, getuigen gezocht
- Vernieling auto’s omgeving Korvetstraat: Getuigen gezocht
- Vernieling brievenbussen door vuurwerkbom
- Teststraat Breda vernield en medewerkers uitgescholden
- Getuigen gezocht na vernieling met vuurwerk
- Vijf verdachten aangehouden voor vernielingen in Maasland
- Tuig
- ‘Ik zeg het je eerlijk, man’
- Dots Mindset Januari 2021
- iSay – De vaccininatie-administratie is een puinhoop dus vieren de schattingen en de berekeningen feest
In een poging om de rellen van de afgelopen week te verklaren maakte criminoloog Ferwerda een onderscheid tussen ‘echte’ relschoppers en ‘de mannen die eigenlijk niet wilden dat het ontspoorde maar uit sensatie kwamen kijken’. Hij noemde die groep ‘brave huisvaders’: ‘De groep brave huisvaders, zoals ik ze noem, die nu de fout ingingen, moesten vandaag gewoon weer naar hun werk. Ze hebben een gezin thuis. Voor hen is de straf dat iedereen weet dat ze over de schreef zijn gegaan. Die zitten echt wel in de rats, denk ik.’
Toen ik deze quote las op de site van de NOS riep deze heel veel vragen op. Ten eerste: naar het werk? We werken toch allemaal thuis? Of doen deze ‘huisvaders’ allemaal werk dat niet thuis kan? Ten tweede: ligt het aan mij of moet de term ‘huisvaders’ het beeld witte mannen uit een nieuwbouwwijk oproepen? Ik kan me namelijk…
View original post 367 woorden meer
Jeshuaist 