Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 3 De Weg – een Joodse sekte

2017-09-062017-09-06 ~ jeshuaist

In deze tijden wanneer er zoveel redeneringen en discussies zijn over religie en over wat geloof of het juiste geloof zou zijn of wat de juiste manier zou zijn om God te aanbidden, is het niet slecht om te overwegen wat de mensen ten tijde van de joodse meesterleraar, Jeshua, dachten.

Het merendeel van de tijd behoorden diegenen die de joodse Jeshua (Jezus) zagen en volgden, tot het Joodse geloof, zoals de meester zelf. Alhoewel er weinig mensen behoorden tot de religieuze groep van Jeshua, omdat sommigen de Essenen als een sekte beschouwden, alsook omdat een aantal mensen Jeshua zijn volgelingen ook als een nieuwe Joodse sekte begonnen aan te zien, die de naam “De Weg” mee kreeg.

Een kind zijnde van Joseph (Josef/Jozef) en Mirjam (Miryam/Miriam/Maria) van de stam van David, werd de wortelscheut Jesjoea of Jeshua, en zijn broers en zussen opgevoed in de zeer religieuze tradities van de Essenen, waartoe Mirjam behoorde. Als zodanig kreeg Jeshua een strenge grondige opleiding in de kennis van Thora en was hij zeer goed bewust van wat in alle verschillende rollen werd geschreven.

In Jeshuas tijd zo als nu zagen de meeste ongodsdienstige Joden hun Jodendom als een culturele of etnische aangelegenheid en stonden daar tegen over de godsdienstige Joden die ook overtuigd waren dat Jeruzalem hen en niet de Romeinen of anderen toebehoorde.

In Jeruzalem heerste een enorme bedrijvigheid waarbij mensen uit vele culturen, goederen en ideeën met elkaar uitwisselden. De eerste aanhangers van Jeshua waren hoofdzakelijk Joden. Praktiserende zo wel als niet praktiserende Joden vonden via de rebbe een geloofsbeleving waar zij konden achter staan. Maar niet enkel zij konden in vervoering komen voor die leerstellingen van die rebbe, die velen versteld deed staan van zijn wijsheid. Aangetrokken door de woorden van de rebbe en zijn talmidim wensten geleidelijk aan meer goyim of niet-Joden, zoals Romeinen en rondtrekkende handelsreizigers van andere religies, aan te sluiten bij die groep van de Nazareen die samen hun geloof in één God samen wensten te belijden.

Er waren verscheidenen geïnteresseerd in de leerstellingen van die man en in zijn groep, die zich afvroegen of ze bij hen zouden kunnen aansluiten. Maar toen ze op een bepaalde leeftijd waren gekomen, hielden ze niet zozeer van een brit mila of besnijdenis. De Joden waren er wel van overtuigd dat de Elohim hun 613 ge- en verboden gegeven had, die bindend zijn voor alle Joden maar niet voor niet-Joden. Die 613 geboden worden besproken in Leviticus en andere boeken en regelen alle aspecten van het Joodse leven. De Tien Geboden, zoals beschreven in Exodus 20:1-17 en Deuteronomium 5:6-21, vormen een korte samenvatting van de Wet. Maar nu stelde zich de vraag voor hen die zich wensten aan te sluiten bij de groep “De Weg” of deze dan Jood zouden worden en aldus al die regels ook moesten volgen of niet-Jood moesten blijven en misschien anders genoemd worden.

Er waren veel Joden in de groep, die erg bezorgd waren over de goyim die in hun groep werden gelaten en dan ook nog in hun synagogen moesten toegelaten worden. Dat laatste was voor andere Joden dan deze van de sekte De Weg ontoelaatbaar.
We kunnen de vele discussies over de joodse regels horen afspelen. Het moet een waar dilemma geweest zijn hoe men moest omgaan met de mitzvot voor de nieuwelingen. Dokter Lukas vertelt over alle interne discussies en argumenten in zijn boek “de handelingen van de apostelen“.

Mits de geloofsinzichten over de Nazareense leermeester sterk uiteen liepen, waarbij meerdere Joden vonden dat hij een verraad had gepleegd tegen over God en Zijn volk, werden langsom meer de volgelingen van Jeshua door meerdere synagogen geweerd.

Tot vandaag zijn de meningen over Jeshua verdeeld. Sommigen zien hem als een groot leraar op het gebied van ethiek. Anderen zien hem als een valse profeet, maar kwamen hem ook te verwensen als een afgod van het Christendom. Hierbij vergeten vele Joden, zoals ook vele moslims vergeten, dat het Christendom ook christenen bevatten die tot de Christenheid behoren en Jezus helemaal niet als God beschouwen maar als de gezondene van God en aldus hem erkennen als een profeet, en zeker geen onderdeel van de voor hen ook valse leerstelling van de Drie-eenheid. Sommige sekten binnen het Jodendom spreken Jeshua zijn naam niet eens uit ten gevolge van het verbod op het uitspreken van de naam van een afgod.

Al snel kwam er hevig verzet van de hogepriesters, farizeeën en synagoge leden, die niet enkel de toegang tot de synagoge verboden maar ook daarbuiten zich begonnen te verzetten tegen de aanhangers van Jeshua.

Een andere persoon die zeer goed opgeleid was in de joodse theologie was Saul, de zoon van een Farizeeër. Na zijn zijn opleiding bij de Joodse geleerde Gamaliël was hij als een toegewijde aanbidder van de God van Israël verbonden met de synagoge en de priesters in Jeruzalem, en was hij ervan overtuigd dat die leringen van die Nazareense man godslasterlijk waren en dat de op gang gekomen groepering moest worden gestopt. Hij trad hevig op als een grote vechter voor Jehovah God tegen die volgelingen van Jeshua, tot de dag dat hij door een bliksemschicht werd getroffen, Jeshua (of Jezus) dicht bij hem voelde en door de Kracht van God verblind werd omdat hij Satan of tegenstander van God was geworden, meer dan Peter of Petrus die door Jezus ook een satan werd genoemd.

Epiphanius van Salamis, fresco in het Gracanicaklooster bij Lipjan in Kosovo

In 330 GT gaf de “kerkvader” en erudiet schrijver in zijn strijd tegen uiteenlopende ketterijen, Epiphanius van Salamis een gedetailleerde beschrijving van het nieuwe geloof in Jeshua, dat zich begon te verspreiden over vele regio’s, door de Netzerim in Panarion 29:

“We zullen vooral de ketters overwegen die zichzelf Nazarenaren (ed. Nazarenen) noemen; al hoewel ze gewoon compleet Joden zijn .
Zij gebruiken niet alleen het Nieuwe Testament maar ook het Oude Testament, zoals de Joden doen …
Ze hebben geen andere ideeën, maar bekennen alles precies zoals de wet het verkondigt en op de joodse manier – behalve hun geloof in de Messias, als u dat wenst! Want zij erkennen zowel de opstanding van de doden als de goddelijke schepping van alle dingen, en verklaren dat God één is en dat zijn zoon Yeshua de Messias is.

Ze zijn getraind tot een aardigheid in Hebreeuws; want zij, net als de Joden, lezen de hele wet-Torah, dan de Profeten. Zij verschillen van de Joden omdat zij in Meshiach (de Messias) geloven en van de christenen dat ze tot op heden geloven gebonden te zijn aan de rituelen van de Joden, zoals besnijdenis, de Shabbat en andere ceremonies. Anders leidt deze sekte van de Nazareners het meest krachtig in de staat Berea, Coele-Syrië, in Decapolis, rond Pella en in Basan. Nadat ze van Jeruzalem van start waren gegaan en vertrokken, kwamen ze zoals alle discipelen die in Pella woonden, door Meshiach gewaarschuwd te zijn om Yerushalayim te verlaten en te emigreren wegens dreigend gevaar”

Het waren die “Nazareners” die het geloof in slechts één God en in Zijn eniggeboren zoon verder verspreiden en moesten opboksen tegen de valse geestelijken die met de Romeinen een overeenkomst hadden gesloten en zo een Drievuldigheid in hun geloofsgemeenschap hadden ingevoerd.

Voorgaande

Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 1 Begin jaren

Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 2 Verbondswetten