Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 4 Trinitariërs en Niet-trinitariërs

2017-10-172017-10-17 ~ jeshuaist

Tot op heden is de kwestie om al of niet Jood te zijn of als christen door het leven te gaan nog steeds een ernstige zaak die heel zwaar kan doorwegen, omdat er in de eerste plaats een goede reden is om zich serieus bezorgd over te maken. Namelijk over degenen die zich christelijk noemen maar die zich niet aan Jeshua zijn geschriften houden en zelfs een andere god aanbidden dan Jeshua, namelijk Jezus en zijn mede-goden (de vader en god de heilige geest, onderdeel van een Drievuldigheid of Drie-eenheid). Voor joden die Jeshua of Jezus als de Messias willen accepteren, is dit een ernstig probleem, omdat ze nooit met polytheïstische christenen verward willen worden. De meeste van de joden willen zelfs hun joods zijn niet opgeven, zeker omdat ze beschouwen dat ze nog steeds deel uitmaken van de uitverkorenen van God, Israël Gods Volk. Ze willen dat niet opgeven. Het zou dom zijn om dat op te geven of om onze identiteit te verliezen met het volk van God.

Als we naar de geschiedenis van het christendom kijken, kunnen we zien dat, vóór de tijd dat de geloofsgemeenschap werd overgenomen door het christendom en de dogmatische leer van de drie-eenheid, er al snel een grote controverse kwam in het vroege-christendom over de rol van de Joodse wet en tradities. Aangezien de meeste van de eerste bekeerlingen Joden waren, voelden sommigen dat de Mozaïsche wet en de verbondstekens, zoals besnijdenis, nog steeds belangrijk waren. Terwijl anderen er van overtuigd waren dat hun rebbe de boodschap van God bracht, dat hun religie vanaf nu open zou moeten staan voor zo wel Joden als goyim of niet-joden en heidenen. Sommigen beweerden dat de bekeerlingen eerst Joden moesten worden om christenen te worden. Anderen beschouwden dat de uiterlijke tekenen van het Judaïsme onnodig zijn voor het christelijke leven.

Het is bekend dat de meeste van hen, zoals Saul of Paulus, aanvankelijk overtuigd waren dat er “op alle mogelijke manieren” het voordeel van het jood zijn en de waarde van de besnijdenis daar waren. (Romeinen 3: 1). Verschillende dachten dat door goyim in staat te stellen hun gemeenschap binnen te gaan en hen niet te laten onderwerpen aan dezelfde regels, dat zij de wet omver wierpen door dat begrip van het geloof. Maar voor Paulus was dat niet zo. Integendeel, hij voelde dat zij de wet handhaafden “(Romeinen 3:31).

Iedereen moest weten dat aldiegenen die zich rechtvaardigden op werken van de wet onder een vloek waren (Galaten 3:10), omdat we allemaal zouden moeten weten dat niemand door de wet voor God gerechtvaardigd is (Gal. 3:11).

De bekeerling Paulus ging zelfs zo ver om te zeggen dat die besnijdenis zelfs voor niets was, maar dat Jeshua gezorgd had voor een nieuw pad en de poorten van een nieuwe schepping had geopend. (Galaten 6:15). Voor hem was het duidelijk geworden dat geen mens door werken in Gods ogen gerechtvaardigd wordt door werken van de Wet, omdat door de wet kennis van de zonde komt (Romeinen 3:20). Maar dat betekent niet dat de wet zonde zou zijn. In geen geval (Romeinen 7: 7).

Allen die een volgeling van Jeshua willen worden, moest Paul erkennen, moesten erkennen dat de wet er is en er zal blijven (in alle heiligheid) en dat de mitzvah of het gebod heilig en rechtvaardig en goed voor ons allemaal is (Romeinen 7:12). Hoewel hij ook zei dat aan de Israëlieten het zoonschap behoren, de glorie, de verbanden, het geven van de wet, de tempel en de beloftes. Aan hen behoren de patriarchen en hun ras volgens het vlees (Romeinen 9: 4). Joodsheid kan niet door de mens worden weggenomen, omdat het door God gerechtigd is in de harten van degenen die afkomstig zijn uit de door God gekozen stammen die ook door Hem beschermd worden.

Vandaag zijn er veel mensen die denken dat God zijn eigen volk heeft afgewezen, maar Paulus heeft al gewaarschuwd voor zo’n vals denken en zei dat de Elohim Zijn volk niet heeft afgewezen (Romeinen 11: 1) en zelfs vertelde dat

“Geheel Israël zal gered worden” (Romeinen 11:26).

Aldus kunnen Joden nog steeds die kostbare hoop dragen. Wanneer zij Jeshua als de Messias accepteren, hoeven ze hun Joodsheid niet op te geven, maar moeten zij ook accepteren dat de goyim of degenen die in eerste instantie atheïsten, heidenen of mensen van een ander geloof waren, dat zij nu ook kunnen komen tot God via de weg van Jeshua, en de Elohim Hashem Jehovah ook hun vader of Abba kunnen noemen.

Die Joden ten tijde van de eerste volgelingen van Jeshua kwamen er toe om de niet-Joden te accepteren en hun wetten niet op te leggen – wat voor hen niet altijd een makkelijke zaak was om te doen. In onze tijd moeten we ook openstaan voor de niet-Joden die de Nazarener rebbe Jeshua als hun Verlosser accepteren. Maar we moeten ook accepteren dat die goyim deel uitmaken van het lichaam van Christus zonder dat zij alle verplichtingen die een jood moet ondergaan, moeten verwezenlijken.

Niemand mag komen te denken dat de wet tegen de beloften van God zou zijn gekomen. Zeker niet! (Galaten 3:21).

Hoewel Paulus de rechtvaardiging verkondigde op basis van het geloof in Christus, was hij zelf een Farizeeër en sprak hij de rol van Joodse tradities en de status van Israël in het nieuwe verbond aan.

In “Paul’s Contradictions: Can They Be Resolved?” (Paulus’s tegenstrijdigheden: kunnen ze worden opgelost?) kijkt Princeton professor John Gager hoe Paulus erop lijkt in oorlog te zijn tegen zichzelf over het onderwerp van Israël. Is er een weg uit zijn tegenstrijdigheden?
Ja, beweert de auteur, maar alleen als we eerst misverstanden over Paulus begrijpen die tot de vroegste stadia van de christenheid leiden – zelfs naar de eigen tijden van Paulus.

Hoewel, bij het lezen van het boek van John Gager, moet men weten dat Paulus niet de vader van een christelijk anti-judaïsme is, zoals de grote Duitse historicus Adolf Harnack christenen dat wil doen geloven. Hij schrijft:

“Het was Paulus die de christelijke religie van het jodendom bevrijdde. Het was hij die het Evangelie als een nieuwe kracht beschouwde, die de religie van de wet afschaft.”

Sinds de tijd van de vroege kerkvaders tot de laatste decennia, hebben alle tolken van Paulus hem gelezen vanuit het oogpunt van de triomf van het christendom, na de beslissende breuk tussen het christendom en het jodendom. Het heersende christelijk standpunt van het judaïsme gedurende deze periode is dat de joden door de christenen (of christendom) als uitgekozen volk van God zijn vervangen, dat de Joden niet meer de dragers zijn van Gods belofte van verlossing en dat hun enige hoop voor de redding ligt in het christelijk worden. In deze hermeneutische gedachtegang, volgt dat ook Paulus met zijn canonieke status aan deze dominante christelijke visie op het judaïsme moet gestaan hebben. En dit is precies hoe Paulus door de christelijke geschiedenis is gelezen. Niet alleen 80 of 90 of zelfs 99 procent van de tijd, maar 100 procent van de tijd, zonder uitzondering – dat is tot voor kort, toen een paar ‘gekke geleerden’ niet alleen begonnen dat beeld te bevragen, maar het geheel kwamen te verwerpen. {Paul: Jewish Law and Early Christianity (Paul: Joodse wet en vroeg christendom)}

Bijbelse wetenschapper Ben Witherington III weerspiegelt de tegenstrijdigheid in “Laying Down the Law: A response to John Gager.” (“De wet neerleggen: Een antwoord op John Gager.”) Hij bevraagt Gager’s idee dat Paulus het evangelie van Jezus Christus alleen voor christenen verkondigde, door te vragen of zijn boodschap bedoeld was voor zowel Joden als christenen.

Vandaag kunnen we zien dat er een groeiend aantal Joden is die trots zijn op hun Jood zijn, maar ook trots zijn op hun volgelingschap van de Jood Jeshua, die zij vaak beschouwen als één van hun, een kind van Israël. In het christendom vinden we dat de meerderheid Trinitariërs of Drie-eenheidsaanbidders zijn, maar men mag niet vergeten dat er ook veel niet-trinitarische denominaties zijn. Er zijn bepaalde groepen die een soortgelijke naam hebben, maar verschillen van hun geloof in de drie-eenheid of in één ware god. Als zodanig kunnen we de Nazareners vinden, waarvan sommige trinitariërs zijn en anderen die nog steeds dezelfde leringen geloven als hun eerste tegenhangers. De Nazarener Vrienden waren, tot een paar jaar geleden, zeer actieve niet-trinitaire christenen, maar door ouder wordende en stervende leden zagen veel ecclesia’s hun ledenaantal verminderen.

De meest bekende niet-trinitaire groepen kunnen de Bijbelstudenten en Jehovah Getuigen zijn, met al hun splinter of afgescheurde groepen. Veel van de trinitarische en van andere splintergroepen getuigen van niet zo veel respect te hebben voor de door God opgegeven dagen om bepaalde gebeurtenissen te vieren of te herinneren. Hoewel er moet worden gezegd dat er meerdere bijbelstudentengroepen zijn en Jehovah’s Getuigen die maar al te goed weten dat volgens Jeshua en zijn hemelse Vader, volgens de Schrift alle mensen van God 14-15 Nisan of Pascha (Pesach) moeten herinneren.

Sommige christenen zijn eveneens tot de conclusie gekomen dat misschien niet zo veel wetten werden afgeschaft als zo veel christenen geloven en beweren. Ze kwamen te begrijpen dat Jeshua een Jood was en vastgehouden heeft aan de Joodse tradities. Hiertoe willen dan zulke christenen over gaan om bepaalde joodse elementen op te nemen in hun levenswijze, als een teken om onder die joodse meesteronderwijzer te staan.
Christenen die niet willen worden bekeken, als dezelfde bende trinitaire christenen, of die meer een joodse verbinding willen voelen en laten zien, kunnen als Messiaanse christenen hun liefde voor Jeshua en zijn leringen laten zien door zichzelf ook een Jeshuaïst te noemen.

Jeshuaïsten verwachten niet dat bekeerlingen van het geloof in Jeshua een Jood horen te zijn of worden, of alle Joodse wetten zouden moeten gaan volgen, alhoewel dat ze willen dat zij de Joodse positie van Jeshua en de Judaïsche volgelingen van Jeshua herkennen, wat betekent dat bepaalde wijzen van aanbidding , liedjes en gebeden en gebouwen (tempels, kerken) of vergaderingen horen te zijn zoals in de eerste eeuw of in de traditie van de vroege christenen, een broederschap vormend met aanvaarding van verschillen, maar alles beschouwen als een deel verenigd onder Christus en niet onder een menselijke organisatie die alles zou controleren en reguleren .

Voor joden die Jeshua als hun Messias accepteren en voor degenen die liever een Messiaans Judaïsme willen zien, bieden de Jeshuaisten een oplossing. Met de titel of de naam Jeshua-ist kan men Jeshua eer geven en de verbinding met de Joodse rebbe tonen. Ook kan men de verwarring vermijden met Trinitaire Messiaanse of Trinitaire Christenen, waardoor het duidelijk wordt dat zij een Messiaanse niet-Trinitaire Jood zijn of ware volgeling van Jeshua (Jezus Christus).

Voorgaande

Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 1 Begin jaren

Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 2 Verbondswetten

Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 3 De Weg – een Joodse sekte