Ontnomen van een gebedshuis #4 Waardige dienst

2020-07-302020-07-28 ~ jeshuaist

Internet gebruik en vergiffenis op de Sabbath

Groot probleem in de Joodse gemeenschap over internet verbindingen voor virtuele diensten is dat een groot deel van hen geen computer gebruikt net als dat zij die dit wel hebben, deze zeker niet gebruiken op de Sabbath of sjabbos. De sjabbes is voor velen ‘heilig’, zodat zij zich houden aan het ingrijpende voorschrift van Sjemot/Exodus 35:3 dat men geen vuur mag ontsteken of elektriciteitsverbindingen mag maken, noch gewerkt worden. Zowel religieuze als traditionele joden houden zich hier strikt aan en velen zien het internetten als een werkdaad.

Nu men de minche niet meer in de synagoge kan houden, moet dit thuis gebeuren, wat op zich geen probleem vormt voor de meesten. Voor de Sjemoné Esré of Sjemonee esree voelen sommigen zich wat meer onwennig bij het verzoek om de lippen te openen om de lof over God te verkondigen. Sommigen vinden namelijk dat zij niet waardig genoeg zijn om een hele dienst voor eigen rekening te nemen, omdat zij geen rabbijn zijn.

Wel voelt iedereen aan dat vergiffenis kan gevraagd worden en dat wij kunnen verzoeken aan de Adonai om vergevensgezind te zijn.

Geprezen, U, Jehovah die genadig is en heel veel wil vergeven.

Vooral de afgelopen tijd is er meer dan reden om de Allerhoogste te vragen om ons ten goede te komen.

Kijk (toch) naar onze ellende, voer voor ons de strijd en verlos ons spoedig ter wille van Uw Naam, want een machtige verlosser bent U. Geprezen, U, Jehovah, verlosser van Israël.

Iedereen kent wel iemand in zijn of haar omgeving die getroffen is door het coronavirus. Ziekte is voor velen in het land nu overal tegenwoordig. Daar willen wij wel geloven dat de Adonai met ons wandelt en ons draagt om door zulke moeilijkheden heen te brengen.

Genees ons, Jehovah, dan zullen we genezen zijn; help ons dan zullen we geholpen zijn, want U komt onze lof toe en verschaf volledige genezing voor al onze kwalen.

Nu men op zijn eigen is vinden sommigen (volgens mij onterecht) dat men geen

Amen

kan zeggen omdat men geen amein op zijn eigen beracha kan zeggen.

Vóór het gebed denkt men aan de verhevenheid van de Elohim, geprezen zij Zijn Naam, en de nietigheid van de mens en verwijdert men alle verlangens uit zijn hart. Nu echter kan dat niet in gemeenschap gebeuren en kan er geen gevoel zijn, van samen gewonnen vrijheid onder Gods zegen.

Wie davvent moet zijn aandacht concentreren op de betekenis van de woorden en sommigen voelen alsof dat dit niet zo goed gaat als zij al zo veel weken alles al op hun eigen in de huiskamer hebben moeten doen. Gelukkig zijn er zijn al veel sidoeriem gedrukt met vertalingen, zodat iedereen kan leren en begrijpen wat hij davvent.

Niet bereikbare tempels

Zij die denken dat het essentieel is om altijd in een bepaald Beis Hamikdash of gebedshuis samen te komen, moeten inzien dat nood soms wet maakt, en dat wij nu in bijzondere omstandigheden leven. Vandaag herdenken wij trouwens met treurnis dat Bnei Yisroel haar tempel meer dan eens ontnomen is geworden.

Tisha B’Av brengt ons in rouw zoals Sjiwa Asar Be’ Tammoez voor de vernietiging van Jeruzalem en de twee apart geplaatste Tempels. Onze gedachten gaan vandaag naar de Joden die tijdens de Babylonische belegering van Jeruzalem werden gedwongen te stoppen met het aanbieden van de dagelijkse offers vanwege het gebrek aan schapen. Maar ook later wanneer zij niet meer konden samen komen in hun tempel daar deze verwoest was.

Nu zijn onze tempels of gebedshuizen wel niet verwoest, maar nu kunnen wij zoals in enkele andere verschrikkelijke perioden er ook niet tot vergaderen en gebed komen. Dit mag ons er niet toe brengen in onze geloofsplicht te verzaken. Wij mogen niet verzwakken in het uitoefenen van onze dagelijkse gebeden en wekelijkse rituelen.

Wij moeten beseffen dat ook zonder geestelijke leider ons gebed volwaardig kan opgedragen worden tot God. Onze inspanning is van zeer groot belang en zal ook door de Elohim gewaardeerd worden. Hij weet ook dat wij meer struikelen dan slagen in onze betrachtingen, maar dat moet ons niet weerhouden om actie te ondernemen.

God roept ons op om krachtinspanningen te leveren. Hij vraagt ons ook ons licht voor anderen te laten schijnen. Nu in deze tijd van duisternis en droefheid is dat ook zeer belangrijk en moeten wij dat als een van onze taken aanschouwen.

In deze tijden dat wij geen gebruik kunnen maken van een synagoge moeten wij alle bronnen gebruiken die wel tot onze beschikking staan. Met het gezin en de toegelaten bubbel van 5 mensen kunnen wij toch nog anderen van buiten het gezin als getrouwen mee in onze dienstbeleving betrekken. Ook zij kunnen dan bijdragen tot nieuwe ideeën en nieuwe teksten aan te brengen.

Als wij niet naar de synagoge kunnen gaan moet de synagoge tot ons komen en moeten wij in ons hart met alle medegelovigen verbonden voelen in ons gebed.
Dan speelt de plaats of het gebouw niet zo een belangrijke rol. Het is namelijk in je hart dat de ‘synagoge” of “Gods Huis” moet bevinden. Door enkele andere op deze speciale dag mee te betrekken kan de prediking en het geloof zich ook via hen verder verspreiden. In gemeenschap kan er dan zo een ook nog een waardige dienst voor deze speciale dag gebracht worden.

Ook al mag vandaag 9 Av een dag van droefheid zijn, laat in je hart de vreugde voor God dansen.

Voorgaande

Een huis bouwen voor God

Voor het eerst in jaren weer een Pesach in isolatie

Isolatietijd vrij te nemen voor jezelf

Ontnomen van een gebedshuis #1 Doodveroorzakers

Ontnomen van een gebedshuis #2 In de greep van een coronavirus

Ontnomen van een gebedshuis #3 Ontoegankelijke gebedshuizen

Zuiverheid en verantwoordelijkheid van leden en leiders in een gemeenschap